Voor Schrijverscollectief Kantlijn bereid ik een schrijfles voor. Vorige keer spraken we over het Zeer Kort Verhaal (ZKV) van A.L.Snijders. Over zijn aanpak, zijn onderwerpkeuze, zijn manier van schrijven. Ditmaal neem ik De wandelaar van Adriaan van Dis als vertrekpunt. Het wordt deze maand gratis verspreid door de bibliotheken in het kader van Nederland leest.

De hoofdpersoon Mulder maakt daarin elke avond een wandeling die begint in zijn quartier in Parijs. Volgens een vast parcours. Totdat hij op een avond in een brand belandt. Het zijn kraakpanden waar illegalen verblijven, evenals een hond. Deze hond zal het leven van de bedaarde Mulder danig in de war schoppen.

Hoe blijft de lezer bij de les? Door hem mee te nemen in het verhaal. Daarvoor is de couleur locale belangrijk: de lezer wil weten waar hij is. Van Dis begint met de wandeling van Mulder. Hij loopt langs de prentenwinkel, hoort de kerkklok 11 uur slaan, passeert het café op de hoek, raapt een veertje op uit de fontein en verlaat langs het park zijn wijk. Bij elk object - winkel, plein, fontein - voegt hij een detail toe.